Սիրտն ու հոգին ընդմիշտ մեզ հետ է:
1923թ. Թումանյանի մահից հետո,ամենայն հայոց բանաստեղծի աճյունն ամփոփվեց Թիֆլիսում:Ճիշտ է ցավալի է,որ հնարավորություն չեղավ մարմինը տեղափոխելու իր հայրենի գյուղ,սակայն դրա փոխարեն 1993թ. Դսեղ բերվեց,և հենց այն տան բակում` որտեղ ծնվել և մեծացել է Թումանյաը,ամփոփվեց նրա ՍԻՐՏԸ:Սիրտն իր հանգիստը գտավ մատուռում:Երևի դա է պատճառը,որ մինչ օրս էլ Դսեղում զգացվում է Թումանյանի ներկայությունը,ասես նա միշտ շրջում է գյուղում,սարերում,ձորերում,փնտրելով նոր Գիքորին,Անուշին ու Մարոյին...
Комментарии
Отправить комментарий