ԱՄԵՆԱՀԵՐՈՍԸ (ՎԱՆՆԱՆՑ ՍՈՍԻՆ) Հին է Դսեղը, հին, շատ հին գյուղ է, Ճշտգրիտ տարիքը ո՛չ-ոք չգիտի: Ասենք՝ այնքան հին, որքան որ հին է Անտակորեն խոր հունը Դեբեդի... Այնքան հին, որքան որ հին է գուցե _ Մանուշակաբույր շունչը հովերի, Գուցե այնքան հին, որքան որ հին է Չքնաղատեսիլ ղիրքը Ծովերի... Անհաշիվ է հին Լոռու Դսեղը, Մի բան կա հաստատ, որ գյուղի տեղը Ինչ-որ ժամանակ քաղաք է եղել, Հնաբաններն են այդ փաստն էլ պեղել... Քաղաք է եղել՝ շեն ու շնորհքով, Հետո չգիտես ինչ-ինչ հրաշքով Շեն պալատները փոխվել են հյուղի, Քաղաքն էլ կրկին վերածվել գյուղի...